Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

ο έρωτας...


Ανοίγω τα μάτια της καρδιάς σας και
κινούμαι σαν κάθε αόρατο φως και προς κάθε πλάσμα ζωντανό!
Σε εκείνους που το επιθυμούν αποκαλύπτομαι,
υπάρχω πριν από αυτούς και συνήθως και μετά από αυτούς!
Είμαι αόρατος όπου θέλω και έχω γνώσεις για πολλά στην φύση!
Μπορώ να μεταμορφωθώ και να μαγέψω τον καθένα!
Σε όποιον με προστατέψει και με πιστέψει είμαι κοντά του,
γίνομαι το φώς του και η φωνή του…
ανασταίνω τις ζωές που θα αισθανθούν μέσα τους την ζεστασιά μου
φλόγες και σπίθες πετούν τα μάτια όταν από εμένα φλέγονται…
τρυπάω καρδιές με τα βέλη μου χωρίς να σκεφτώ
αν είναι μικρό κορίτσι, μάνα ή πατέρας
παίζω μαζί σας και γελώ
και βάσανα δημιουργώ…
*
έτσι θα σας διηγηθώ την ιστορία της όμορφης Χριστίνας που ζούσε με την μητέρα της
μια φτωχή χήρα στο φτωχικό σπιτάκι τους
στα προάστια της μικρής πόλης που πίστεψε σ’εμένα και άλλαξα την ζωή της!
Μα ας τα πάρουμε από την αρχή…

(συνεχίζετε…)

Έκανα μια αρχή για την πρώτη ιστορία μας
η σκυτάλη περιμένει το επόμενο συνταξιδιώτη!


3 σχόλια:

george είπε...

Καλύτερη άρχη δεν θα μπορούσα να σκεφτώ.
Μοιάζει να κετυλίσσεται σε όμορφη ιστορία.
Χάρηκα πολύ και το φωνάζω.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Kι' εμένα μου άρεσε το ξεκίνημα...αρκεί να μην το περιλάβει ο Ασκαρντουλίνος...γιατί χαθήκαμε..
;-)

Καλή εβδομάδα!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Αν και αργά έμαθα για το μπλογκ...εύχομαι καλή αρχή ...διαβάζω και τα επόμενα γιατι η ιστορία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θέλω να δω πως θα συνεχιστεί...